Bazen bir şeyi yapıyoruz, yapıyoruz olmuyor bir türlü. İstediğimiz sonuca ulaşamıyoruz. Kimi zaman kızma, küsme, hayalkırıklığı, büzülüp, küçülme, vazgeçme tepkisi veriyoruz. Eğer içimizden bu şeyin yapılmasına ilişkin güçlü bir his duyuyorsak, "ee, zorluk varsa, demek yapılmaması gerekiyor" diyerek, hemen vazgeçmek uygun olmayabilir.
Acaba burada genişlememize, özgürleşmemize yardımcı olacak farklı nasıl tepkiler olabilir?
1- Bir daha deneyebiliriz.
2- Neye ihtiyaç var bakarız. Materyal mi eksik, beceri mi, bilgi mi? Bu ihtiyaçları ben karşılayabilir miyim? Öyleyse, tamam. Karşılayamıyorsam, kim karşılar? Desteğe, motivasyona mı ihtiyaç var? Kimden destek, teşvik isteyebilirim?
3- Daha önce yapılmış, olmuş örneklere bakabiliriz. Karşılaştırabiliriz. “İki resimdeki farkları bulun” engin deneyimimizden yararlanabiliriz :)
4- Daha uzaktan, yukarıdan bakmaya çalışabiliriz ve nerede takıldığımızı görmeye çalışabiliriz. "Burada görülecek daha ne var?" diye sorarız. "Farklı açılardan görmeye niyet ediyorum" diye niyet yapabiliriz. İçimizde bir engel olabilir, içten içe zaten yapamayacağımıza inanıyor olabilir miyiz? Ya da tutunduğumuz bir şey mi var acaba, ileri gidebilmemize imkan vermiyor?
5- Bunu yapmanın başka hangi yolu olabilir diye sorabiliriz kendimize, başkalarına.
Acaba burada genişlememize, özgürleşmemize yardımcı olacak farklı nasıl tepkiler olabilir?
1- Bir daha deneyebiliriz.
2- Neye ihtiyaç var bakarız. Materyal mi eksik, beceri mi, bilgi mi? Bu ihtiyaçları ben karşılayabilir miyim? Öyleyse, tamam. Karşılayamıyorsam, kim karşılar? Desteğe, motivasyona mı ihtiyaç var? Kimden destek, teşvik isteyebilirim?
3- Daha önce yapılmış, olmuş örneklere bakabiliriz. Karşılaştırabiliriz. “İki resimdeki farkları bulun” engin deneyimimizden yararlanabiliriz :)
4- Daha uzaktan, yukarıdan bakmaya çalışabiliriz ve nerede takıldığımızı görmeye çalışabiliriz. "Burada görülecek daha ne var?" diye sorarız. "Farklı açılardan görmeye niyet ediyorum" diye niyet yapabiliriz. İçimizde bir engel olabilir, içten içe zaten yapamayacağımıza inanıyor olabilir miyiz? Ya da tutunduğumuz bir şey mi var acaba, ileri gidebilmemize imkan vermiyor?
5- Bunu yapmanın başka hangi yolu olabilir diye sorabiliriz kendimize, başkalarına.
6- Çeşitli denemeler de yol aldırmamışsa, "Gayret ettim, elimden geleni yaptım. Olmuyorsa, herhalde var bir nedeni" deyip, teslimiyetle yüzümüzü başka bir yöne çeviririz.
7- Kocaman bir kahkaha atıp, “Bu süreçte de amma şey öğrendim” der, arkamızı döner gideriz, yolumuza devam ederiz.
Hepsine tamam da finaldeki kahkaha kısmı zor biraz:)) O kadar uğraş didin,olmasın,zor valla benim için:) Doğrusu o biliyorum ama:(
YanıtlaSilSevgili Hale ve Belgin merhaba;
YanıtlaSilBu gunku yazi ile ilgili, teslimiyet faslini surecin sonundan basina alinca isler daha kolaylasiyor benim icin. Bastan teslim oldugumda, "bu is icin elimden gelenin en iyisini yapacagima, sonuca degil surece odaklanacagima niyet ediyorum. Sonuc ne olursa olsun elimden gelenin en iyisini yapmanin bana kazandiracaklari her zaman icin benim istedigim sonuctan cok daha degerli olacak, gerisini evrene, Allah'a (veya inanc sisteminizin size tenimladigi o tanimlanamaz guce)birakiyorum" niyeti ve inancini isin en basindan itibaren koruyabildigim surece sonunda kazancsiz cikmak mumkun mu?
Sevgiyle;
Deniz
Sevgili Deniz
YanıtlaSil" (den den) koyuyorum yazdıklarına. Ne güzel niyet... Hep hatırlamak dileğiyle...