Bir deneyim nasıl tamamlanır?
Geldikçe yazayım…
Bir işten başka bir işe geçerken, bir yerden başka bir yere giderken, bir konumdan/halden/durumdan başka birine geçerken, çok kısa bir an da olsa, durmak yararlı oluyor.
Bir şeyin bitişini fark etmek,
durmak,
mümkünse, şartlar elveriyorsa, kısa bir değerlendirme yapmak,
duyguları yaşamak,
uygunsa, kutlamak…
Yaşamımın pek çok alanına işlemiş bir uygulama var. Çok küçükken anneannemden öğrenmiştim. Yatağımı topluyordum, sanırım pek özenli değildim. Anneannem dedi ki, “Yatağını topladıktan sonra şöyle geriye çekil ve yatağa uzaktan bir bak. İş öyle tamamlanır.” Anneannemin yatağı her zaman mum gibiydi, çevresine, kendisine özenliydi. Bir işi yaptı mı baştan savma yapmaz, özenirdi ve durup, değerlendirirdi.
Bir işi bitirdikten sonra, şöyle karşıdan bir bakmak, kimbilir ne pürüzleri, ne eksikleri düzeltir, tamamlar; bize ve başkalarına zaman ve enerji kazandırır.
Anneannem saçaklı iş de bırakmazdı, o gün/ o yapışta ne yapılabiliyorsa, tamamını yapardı. Ne büyük hafiflik, huzur, vicdan rahatlığı… “Aman anneanne bırakalım artık, yarın yaparız” dediğimde, “Haydi haydi, bak az kaldı, bitirelim, rahat edelim. Yarının ne getireceği belli olmaz” derdi. Yıllar bu tavsiyenin yaşamı nasıl kolaylaştırdığını öğretiyor bana.
Müslüman kültüründe bir işe başlarken, bismillah çekmek vardır. Bu da aslında –diğer yararlarının yanı sıra- bir şeyin başladığını fark etmek için ne uygun bir uygulama.
Günlük koşturmacalı yaşamımızda ne bitişleri, ne başlangıçları fark edebiliyoruz. Yarım kalan işler, duygular, düşünceler, deneyimler çeşitli boyutlarda yük olarak sırtımıza biniyor. Fark etmiyoruz ama yıllarla ağırlaşıyoruz.
Başlangıçları, bitişleri fark etmeye ne dersiniz? Zaman, enerji gerektiren bir egzersiz değil, yalnızca hatırlayacağız. Birkaç saniye duralım, bitişi ve başlangıcı kutlayalım, tamamlanma enerjisini hissedelim. Yaşam üzerindeki etkisi müthiş- en azından kendimden biliyorum.
Özgürlük; her adımı tamamlamak, geçmişe ölmek, an’a yeni gözlerle bakmak demek anladığıma göre… Hepimize böyle bir yaşam diliyorum…
Geldikçe yazayım…
Bir işten başka bir işe geçerken, bir yerden başka bir yere giderken, bir konumdan/halden/durumdan başka birine geçerken, çok kısa bir an da olsa, durmak yararlı oluyor.
Bir şeyin bitişini fark etmek,
durmak,
mümkünse, şartlar elveriyorsa, kısa bir değerlendirme yapmak,
duyguları yaşamak,
uygunsa, kutlamak…
Yaşamımın pek çok alanına işlemiş bir uygulama var. Çok küçükken anneannemden öğrenmiştim. Yatağımı topluyordum, sanırım pek özenli değildim. Anneannem dedi ki, “Yatağını topladıktan sonra şöyle geriye çekil ve yatağa uzaktan bir bak. İş öyle tamamlanır.” Anneannemin yatağı her zaman mum gibiydi, çevresine, kendisine özenliydi. Bir işi yaptı mı baştan savma yapmaz, özenirdi ve durup, değerlendirirdi.
Bir işi bitirdikten sonra, şöyle karşıdan bir bakmak, kimbilir ne pürüzleri, ne eksikleri düzeltir, tamamlar; bize ve başkalarına zaman ve enerji kazandırır.
Anneannem saçaklı iş de bırakmazdı, o gün/ o yapışta ne yapılabiliyorsa, tamamını yapardı. Ne büyük hafiflik, huzur, vicdan rahatlığı… “Aman anneanne bırakalım artık, yarın yaparız” dediğimde, “Haydi haydi, bak az kaldı, bitirelim, rahat edelim. Yarının ne getireceği belli olmaz” derdi. Yıllar bu tavsiyenin yaşamı nasıl kolaylaştırdığını öğretiyor bana.
Müslüman kültüründe bir işe başlarken, bismillah çekmek vardır. Bu da aslında –diğer yararlarının yanı sıra- bir şeyin başladığını fark etmek için ne uygun bir uygulama.
Günlük koşturmacalı yaşamımızda ne bitişleri, ne başlangıçları fark edebiliyoruz. Yarım kalan işler, duygular, düşünceler, deneyimler çeşitli boyutlarda yük olarak sırtımıza biniyor. Fark etmiyoruz ama yıllarla ağırlaşıyoruz.
Başlangıçları, bitişleri fark etmeye ne dersiniz? Zaman, enerji gerektiren bir egzersiz değil, yalnızca hatırlayacağız. Birkaç saniye duralım, bitişi ve başlangıcı kutlayalım, tamamlanma enerjisini hissedelim. Yaşam üzerindeki etkisi müthiş- en azından kendimden biliyorum.
Özgürlük; her adımı tamamlamak, geçmişe ölmek, an’a yeni gözlerle bakmak demek anladığıma göre… Hepimize böyle bir yaşam diliyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder