% 25 Kutlama...

Yine geçen haftaki çalıştaydan bir not:

John Croft diyor ki, “Bir projenin %25’i kutlama olmalı. Eğer tükenmişlik hissediyorsanız, bu; yeterince kutlama yapmadığınızın bir göstergesidir. Vermek ile almayı dengelemek zorundayız ve bu da ancak kutlama ile olur.”

Proje diyor ama kapsadığı alan yaşam.

Yaşamlarımızda yeterince kutlama var mı?

Croft’un bir de önerisi var, “Her göreve başladığınızda ve tamamladığınızda bir kutlama yapın.”

Bu öneriyi kendi yaşamımıza uygularsak, her yaptığımız işe başlarken ve bitirirken, basitçe bir gülümseme, neye katkıda bulunduğumuzu hatırlama bile bir kutlama olabilir mi?

Bulaşıkları yıkamaya başladık, bir gülümseme, evin düzenine, sağlığına bir katkıda bulunuyor olduğumuzu hatırlıyoruz. Bulaşık bitti, bir gülümseme, hatta bir çay/kahve, ayakları uzatma, içte bir kutlama.

Yazı yazmaya başlarken, bir gülümseme, farkındalığımızın artırmasına, netleşmemize, ilham dolmamıza katkıda bulunduğumuzu hatırlama. Yazı bitti, bir gülümseme, derin bir nefes alıp verme, bedeni hareket ettirme.

Yaşamın iklimi nasıl da değişebilir, değil mi?

Sevdiklerimizle kutlamalar… Her fırsatta… Yaratıcı yollarla…

Şu an yaşamımın %25’i kutlama değil. Ancak yüzümü o yana dönmeye niyetliyim ne zamandır.

Sizin yaşamınızın %25’i kutlama mı?

Ya olsaydı, yaşam nasıl olurdu?

Not: Bu yazıyı daha önce yazdım ama içimden uygun gelmedi hemen koymak bloga. Bu süre boyunca kutlamayı yaşamımda uygulamayı denedim. Her işte aklıma gelmedi ama gün içinde üç dört kutlama yaptım ve sanki enerji regülatörü görevi gördü. Eskiden televizyonlara takılırdı regülatör, gelen elektriğin gücünü ayarlasın, farklı voltajları dengelesin diye. Kesinlikle aynı işi yaptı. Önemini görünce, öncelikli hatırlamaya niyet ettim. Sizin uygulama sonuçlarınızı duymayı çok isterim.