Thich Nhat Hahn’ın kitabından* beni etkileyen ilk bölümü ‘Alışkanlık Enerjisi ve Durma’ yazısında paylaşmıştım. Şimdi de üç gündür yazmakta olduğum “duygularla dans” yazı dizisinin :) ardına bu kitaptan yararlı gördüğüm bir alıntıyı eklemek istiyorum:
“Güçlü bir duygu hissettiğimizde, eylemde bulunmanın tehlikeli olabileceğini biliriz, fakat kendimizi tutacak güce ya da zihin netliğine sahip değilizdir. (…) Bir meşe ağacı gibi sağlam ve sabit olmayı ve fırtınayla bir o yana bir bu yana eğilmemeyi öğrenmeliyiz.”
Sakinleşmek ve olanlardaki dersleri görmek için adımlar:
“1. Farkına varmak- Eğer öfkeliysek önce şöyle diyebiliriz: ‘Bu öfkenin benim içimde olduğunu biliyorum.’
2. Kabullenme- Öfkeliyken bunu inkâr etmeyiz. Olanı kabul ederiz.
3. Kucaklama- Bir annenin ağlayan bebeğini tutması gibi öfkemizi kollarımızın arasında tutarız. Farkındalığımız duygumuzu kucaklar ve bu bile tek başına öfkemizi ve bizi sakinleştirebilir.
4. Derinine bakma- Yeterince sakinleştiğimizde bu öfkeyi neyin doğurduğunu, bebeğimizin rahatsızlığına neyin neden olduğunu anlamak için derinine bakabiliriz. (Hale’nin notu: Burada çeşitli tekniklerden yararlanmak mümkün, özellikle şiddetsiz iletişim duygularımızın altındaki karşılanmayan ihtiyaçlarımızı görebilmemiz için çok yardımcı olabilir. Şiddetsiz iletişimin öfkeyle ilgili bir de küçük kitabı var: Öfkenin Şaşırtıcı Amacı- Öfke Yönetiminin Ötesi, Öfkenin İçindeki Armağanı Bulmak. Marshall Rosenberg. Sistem Yayınları çıkardı.)
5. İçgörü- Derinine bakmanın meyvesi, öfkemizi yaratan, bebeğimizin ağlamasına neden olan pek çok birincil ve ikincil neden ve şartları anlamaktır. (Hale’nin notu: Kendimizin ve karşımızdakilerin içinde olanlarla bağlantı kurarız, gerçekte ne olduğunu görürüz. Olanı olduğu gibi –olabildiğince tabii- gördüğümüzde de bu durum karşısında ne yapacağımızı biliriz.)”
*Buda’nın Öğretisi, Thich Nhat Hahn, Okyanus Yayınları, s.32
“Güçlü bir duygu hissettiğimizde, eylemde bulunmanın tehlikeli olabileceğini biliriz, fakat kendimizi tutacak güce ya da zihin netliğine sahip değilizdir. (…) Bir meşe ağacı gibi sağlam ve sabit olmayı ve fırtınayla bir o yana bir bu yana eğilmemeyi öğrenmeliyiz.”
Sakinleşmek ve olanlardaki dersleri görmek için adımlar:
“1. Farkına varmak- Eğer öfkeliysek önce şöyle diyebiliriz: ‘Bu öfkenin benim içimde olduğunu biliyorum.’
2. Kabullenme- Öfkeliyken bunu inkâr etmeyiz. Olanı kabul ederiz.
3. Kucaklama- Bir annenin ağlayan bebeğini tutması gibi öfkemizi kollarımızın arasında tutarız. Farkındalığımız duygumuzu kucaklar ve bu bile tek başına öfkemizi ve bizi sakinleştirebilir.
4. Derinine bakma- Yeterince sakinleştiğimizde bu öfkeyi neyin doğurduğunu, bebeğimizin rahatsızlığına neyin neden olduğunu anlamak için derinine bakabiliriz. (Hale’nin notu: Burada çeşitli tekniklerden yararlanmak mümkün, özellikle şiddetsiz iletişim duygularımızın altındaki karşılanmayan ihtiyaçlarımızı görebilmemiz için çok yardımcı olabilir. Şiddetsiz iletişimin öfkeyle ilgili bir de küçük kitabı var: Öfkenin Şaşırtıcı Amacı- Öfke Yönetiminin Ötesi, Öfkenin İçindeki Armağanı Bulmak. Marshall Rosenberg. Sistem Yayınları çıkardı.)
5. İçgörü- Derinine bakmanın meyvesi, öfkemizi yaratan, bebeğimizin ağlamasına neden olan pek çok birincil ve ikincil neden ve şartları anlamaktır. (Hale’nin notu: Kendimizin ve karşımızdakilerin içinde olanlarla bağlantı kurarız, gerçekte ne olduğunu görürüz. Olanı olduğu gibi –olabildiğince tabii- gördüğümüzde de bu durum karşısında ne yapacağımızı biliriz.)”
*Buda’nın Öğretisi, Thich Nhat Hahn, Okyanus Yayınları, s.32
Sevgili Halecim,
YanıtlaSilDuygulara alan açmak yazı dizisi :) benim duygu fırtınası bi dönemime denk geldi.
Yazıların bana rehberlik etti…
Her zamankinden farklı olan da ;
Duygumun farkindaydim.
Genelde bi huzursuzluk olur icimde ,’’ nedir bu ‘’ derim.
Genel bi keyifsizlikle aciklarim; biri bana bisi demis,bisi yapmis…Sole olmus vb.
Hani ‘’tanimlamadan’’ yasarsin ya, cok net hem duygumu gordum once…Sonra da biraz ugrasarak icindeki gordum. Onu gorunce yazdigin lambalar gibi, goruldugunu bilen lamba rahatladi :) Nasi ii hissettim.
Hele gecenlerde yasadigim duygular…Dogada sadece oturup seyrettim icimde olanlari. İcimde bi yer cizladi.Tuhaf gelebilir ama elektriklenme gibi bisi hissettim. Tamamen BAGLANTIDA oldugumu fark ettim. Aciydi, keyifsizdi ama abuk gelebilir simdi sana nasi guseldi, nasi guseldi anlatamam…Kalbimin kapilari ardina kadar acildi sanki...
… ve bu duygu ‘’uzun surmedi’’…Gecti gitti sanki...Sonra bi ‘’teslimiyet hali’’ geldi ve sonrasinda ’keyif’ haline geri dondum;sonrasinda icindeki dersi-yapmam gereken adimi da gorunce kus oldum,kanat taktim resmen, rahatladim…
Senin deyiminle ‘firsati kacirmamak’ icin o adim atmaya niyet ettim...
Yani tuhaf bi durum; sanki bi katman atlamisim; sicramisim gibi…İsin derinine inebilmisim gibi…
…
Sonrasında yaşadıklarım ise büyük bi dersti sanki .Herseyin icimden akmasina iizn vermek ne ii olmus... Duygularimin akmasina izin vermeseydim, su an hayatim baska bi yonde surukleniyor olabilirdi. Bugun bir kere daha bunu gordum.
Oltadaki balik gibi, oltanin ucunu kim tutuyorsa ona dogru... veya atin ustundeki adam gibi, atin gittigi yere gidiyor olabilirdim.
Bunu da tum kalbimle ve inanarak yapardim; dogrulugundan suphe etmezdim.
Zira ole actim ki...oltanin ucundaki o ''yeme'' ihtiyacim vardi!!!!
Bu gece bi kere daha sukrettim; ii ki alet cantamda bununla nasi basedecegime dair aletim vardi,; yoksa halim nice olurdu diye...
Bolece hicbi duygunun esiri olmadan dogru adimlar attim saniyorum.
Kendimi kolluyorum da ilginc bi durum: Nasi berraklasiyo hayat...
Aslinda bu durumu tanimlamakta gucluk cekiyorum; herseyi biliyorum,goruyorum...
Hayatimin direksiyonundayim ve OZGURUM!!!
Kendimi duygularimin bagindan kopmus,'ozgurlesmis' ve su son gunlerde haftada ciddi buyumus hissediyorum.
Yolumu aydinlattigin icin yurekten tesekkur ediyorum sana…
Sevgilerimle