Şefkat- Yüzü Güneşe Dönme

Validebağ Korusu, Mart 2009


Dün enerjim azalmıştı. Baktım verimim çok düştü, attım çantamı sırtıma, koruya gittim. Zaten kendimi zorlasam da iş çıkmıyor, bari yüreğimi besleyeyim istedim. Güneş çok tatlı oluyor akşamüstü. Yumuşak bir portakal rengi, kavuniçi ışık. Hem içime çektim güzellikleri, hem fotoğraf çektim. Fotoğraf çekmek etrafıma daha da alıcı gözlerle bakmama yardımcı oldu. Ancak bir makinenin arkasından bakmadım her zaman, iyice bir yüreğimi açtım doğaya. Doldum, doldum taştım... Baharın en güzel zamanlarından biri... O uyanış enerjisi ne kadar güçlü... Tomurcuklar enerji saçıyor sanki... Dalları tuttum, sanki güçlü bir enerji akımı yüreğime ulaştı... Yeni çiçek açmakta ya da açmış ağaçların yanında durmanızı ve kendinizi açıp, bedeninizde olanları izlemenizi öneririm... Şifa niyetine...

Yukarıdaki görüntü çok hoşuma gitti. Çiçek güneşe kucak açmış gibiydi. Yüzünü dönmüş, kendini güneşin ışıklarına bırakmış gibiydi. Yüreğim eridi bu görüntü karşısında.

Bugün yalnızca bir dileğim var:

Kendimize şefkatimizin an be an artmasını diliyorum... Tüm hücrelerimizin şefkatle dolmasını, inip çıktığımız yaşam dalgaları arasında kendimize şefkatle hep pırıl pırıl parlamamızı diliyorum...