Ismarladığım birkaç kitap gelmiş bugün. Yine bir seyahat öncesi olduğu için, uzun uzun bakacak zaman yok. Keyifle, heyecanla ama hızlıca şöyle bir göz gezdirdim... Yalnızca birinde bir paragraf okudum, bendeki etkisini paylaşayım.
Paul Tillich; The Eternal Now'da günlük yaşamımızda çok sık teşekkür ettiğimizi ancak kimi zaman içi boş teşekkür ettiğimizi yazmış. Nereye bağlayacak lafı okumadığım için devamını bilmiyorum. Ancak bana bu birkaç cümle yetti...
Gün içinde onlarca kez teşekkür ediyoruz. Kimi zaman hakikaten de, dilimiz teşekkür ediyor. Göz teması bile kurmuyoruz karşımızdakiyle. Kasiyer, şoför, kapıyı tutan kişi, gazete bayii, iş arkadaşımız, ev ahalisi. Hatta ev ahalisi kimi zaman teşekkür bile duyamıyor, sunulan zaten sunanın göreviymiş, ayrılmaz bir parçasıymış gibi doğal karşılıyoruz.
Oysa teşekkür ettiğimizde gerçekten içini doldurarak teşekkür etsek, acaba dünya nasıl bir yer olurdu? Bize pek bir şeye mal olmazdı, aynı saniyeler, aynı beden hareketleri ama ruhuyla bir teşekkür, göz temasıyla, içtenliğiyle... Ortamdaki enerji, karşımızdaki ile bağlantı değişiverir herhalde, ki biliyoruz böyle teşekkür ettiğimizde nasıl içimiz bir anda coşkuyla doluyor. Coşkunun da çeşitleri var bana göre. Ruhuyla teşekkür edildiğinde, kimi zaman bir çocuk coşkusu, kimi zaman da karşımızdakinin en yüksek iyiliğini isteyen bir dilekle sarmalanmış bir coşku kaplıyor içimizi...
Çeşit çeşit sorunla, durumla karşılaştığımız şu günler belki bir rahat nefes getirir bize ruhunu da ilettiğimiz her içten teşekkür... Hiç teşekkür etmediklerimiz, yalnız ağzımızın teşekkür ettikleri ve hele de kendimiz... Denemeye, gözlemlemeye değer sanki...
Daha önce benzer bir yazı yazmıştım diye hatırlıyorum ama bugün tekrar hatırlama günü belki...
Bu satıra ulaşmış tüm gözlere, tüm yüreklere yürekten taşan sevgiyle kocaman bir "teşekkür"... :))
..en içten teşekkürlerimle..her zaman.. Teşekkürler Hale'ye.. paylaşan güzel yüreğe..
YanıtlaSililk inzivamda ismini Jeff'ten duduğum andan beri sana teşekkürlerimi yollarım...teşekkür, senle olan gönül bağımın bir köprüsü gibi..benden sana titreşimi sağlıyor..
Bu blogtaki yazılara,yorumlara,varlıklarını çok yakın hissettiğim arkadaşlara içten teşekkürler... çok mutLuyum..
duygu
Tüm kalbimle teşekkür ederim arkadaşım, sen neden olduğunu biliyorsun.
YanıtlaSilkanatsız meleğime benden de yürekten teşekkürler...çağla
YanıtlaSilHale'ciğim etrafına yaydığın güzel enerjin için çok çok teşekkürler....Seni çok özledik...Füsun
YanıtlaSilFarkındalık yolculuğumdaki bütün katkıların için sana çok teşekkür ederim. Seni anmam bile ben de bir ışık ve güzel bir tebessüm oluşturuyor. Seni bu ara çok anıyorum. Seni özledim. Güzin.
YanıtlaSil